Afgelopen woensdag (13 maart 2024) mocht ik de studenten toespreken voor het behalen van hun propedeusediploma. Lees hieronder het resultaat.
Er was eens een keizer. Niet een slechte keizer, zoals we die vaker hebben gezien in de geschiedenis, maar een goede keizer. Een keizer die stond voor het algemeen belang van zijn burgers. Een keizer die ook meende een filosoof te zijn en een wijs mens wilde worden.
Deze keizer wilde over een groot en machtig rijk heersen en daarom hield hij zich ook bezig met het uitbreiden van zijn rijk. Vele landen lagen aan zijn voeten. Hij wilde alles bereiken en het liefst zo snel mogelijk. Hij wilde macht, wijsheid en het hart van zijn onderdanen.
Wij willen vaak ook alles in een keer gedaan krijgen. We willen werken. We willen sporten. We willen onze relatie, vriendschappen en familiebanden onderhouden. We willen actief lid zijn van een vereniging. Vaak willen we alles ook zo goed mogelijk doen. En we willen het nu. Misschien wel in één schooljaar.
Op een dag brak er aan de grenzen van het rijk van de keizer een pest uit. Zijn soldaten keerden terug naar het binnenland van het rijk namen de ziekte mee naar huis. Daardoor kwam het ook in de hoofdstad terecht. Het was niet zomaar een ziekte, het was een ziekte waar op gegeven moment 1000 mensen per dag aan overleden.
Er waren keizers in die tijd die zo’n gebeurtenis zouden proberen te negeren. Maar deze keizer pretendeerde naast een machtig veroveraar ook een wijs filosoof te zijn en te regeren met zijn hart. Hij kon de pest en het lijden van zijn burgers niet negeren. Hij moest zijn ambities vertragen om te doen wat op dat moment noodzakelijk was.
Hij ging van het front met zijn soldaten terug naar de hoofdstad en begon daar de zorg voor de zieken op zich te nemen. Hij realiseerde dat hij moest vertragen als gevolg van deze tegenslag. De pest zou niet zomaar verdwijnen. Maar in plaats van dat hij door die tegenslag in de put raakte, dacht hij na over wat hij kon leren en kon doen in deze tijd van vertraging.
Natuurlijk vond hij het erg dat hij niet meer zo snel zo machtig zou worden als hij zou willen, maar hij hechte aan andere zaken nu een groter belang. Door zich op die zaken te focussen, in deze periode van vertraging, bracht hij zijn levensfilosofie echt in de praktijk.
Misschien hadden jullie met je medestudenten al een diploma-uitreiking eerder willen meemaken. Misschien hadden jullie in één jaar je propedeuse willen halen. Maar tegelijkertijd denk je; net als die keizer zijn ook mij dingen overkomen. Misschien slokte jouw bijbaan jou op, misschien gebeurde er iets in je familie waarvoor je je moest inzetten. Misschien was het soms lastig om de balans te vinden tussen genieten van vriendschappen en de studie. Misschien kon je soms gewoon even niet de discipline vinden.
We zoeken allemaal naar een balans. Soms hebben we die balans even niet. Soms willen we namelijk net als die keizer alles in een keer. En dat kan niet. Dan blijft onze voortgang op een van deze ambities of aspiraties achter. En dan moeten we vertragen. Dan moeten we iets meer de tijd nemen. Hier op de hogeschool noemen we dat een 1V’er, een verlenger.
Een verlenger doet iets langer over het behalen van de propedeuse. Maar dat is niet erg. Verlengen of vertragen is niet erg. Het gaat erom wat je met de tijd doet waarin je vertraagt. Ik weet niet wat jullie hebben gedaan in de tijd dat je moest vertragen omdat het eerste jaar iets anders liep dan dat je had gewild. Misschien willen jullie het wel met me delen, straks bij de borrel. Misschien kan ik nog wat van jullie leren.
Ik kan jullie wel vertellen wat de keizer deed toen hij werd geconfronteerd met tegenslag en toen hij dus genoodzaakt was om te vertragen.
Hij zag in het moment van vertraging een kans voor zelfreflectie en groei. De keizer gaf zich niet over aan wanhoop, maar focuste zich op het bestrijden van de pest. Hij organiseerde hulp voor de getroffenen en deed daarnaast zijn best om zijn plichten als een goed bestuurder te vervullen. Hij werd misschien niet zo snel zo machtig als hij had gewild. Maar hij werd wel wijzer. En hij werd geliefder bij zijn burgers. Zijn oorlogsfront was niet vergroot, maar op zijn persoonlijke fronten was hij wel gegroeid.
Hij zag in het moment van vertraging een mogelijkheid waarbij hij kon ademen, even weg van de druk van constante ambities, even weg van alles in een keer willen. Een moment waarop hij zichzelf kon herpakken en met vernieuwde kracht en wijsheid kon doorgaan.
Misschien is dat ook iets wat jullie hebben gedaan in jullie verlengde propedeuse, in jullie vertragen. Jouw studie is geen race waarbij snelheid altijd wint. Als je vertragen durft te omarmen, dan wordt vertragen; versterken. Als je verlengen durft te omarmen, dan wordt verlengen; groeien.
Jouw studievoortgang is een race met zijn eigen ritme en tempo. Een race waarbij je misschien even uit de bocht vloog, maar waarbij je terug op het parkoer bent gerend, alsnog over de finish. Vandaag heb je de eerste ronde van je persoonlijke race gewonnen. Je hebt jezelf herpakt, je bent gegroeid, versterkt, je hebt meer balans gevonden en je hebt die propedeuse alsnog gehaald. Vandaag betekent 1V, niet 1-Verlenger of 1-Vertrager, maar ‘One Victory’. Van harte gefeliciteerd!