Laatst zag ik de film ‘The Patriot’. In de film leeft Benjamin Martin (Mel Gibson) met zijn zeven kinderen een rustig leven nadat hij jarenlang gestreden heeft in de oorlog tussen de Engelsen en de Fransen over de controle van Noord-Amerikaanse kolonies. Wanneer de oorlog opnieuw zijn woning bereikt, wordt één van zijn zoons vermoord en een ander gevangen genomen. Benjamin ziet zich daarom gedwongen de wapens weer op te pakken en begeeft zich in de Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd.
De film heet ‘The Patriot’ omdat Gibson zich tot een typische Amerikaanse patriot ontpopt. Na de film heb ik het woord ‘patriot’ even opgezocht. In Nederland werd het ook wel een ‘vaderlander’ genoemd; iemand die trots is op zijn vaderland, daarvoor liefde voelt en bereid is zijn vaderland te dienen.
U begrijpt dat ik bij het lezen van ‘vaderland’ geneigd ben een parallel te trekken met het Koninkrijk van God. Jezus werd op een dag ook getriggerd om het Koninkrijk van zijn Vader te dienen. Zijn wapens waren woorden van waarheid en genezingen en overal waar Hij kwam week het kwaad.
Toen Jezus gearresteerd werd – iets waar we gisteren bij stil hebben gestaan – bleek dat zijn Koninkrijk niet van deze wereld is. Er werd niet voor Hem gestreden door zijn volgelingen. Hij had geen aards leger tot zijn beschikking. Zijn onafhankelijkheidsstrijd ging over onafhankelijkheid van zonde. Een aardse strijd leek verloren, maar de echte strijd bleek gewonnen. Zijn overwinning vieren we aankomende zondag met Pasen.