Iemand vroeg aan mij waarom er nog weinig jongeren naar de kerk gaan. We zijn in onze kerk gezegend met een redelijk aantal jongeren. Daardoor had ik daar nog niet veel over nagedacht. Ik moest even worstelen met dit onderwerp.
Er is moed nodig om het volwassen leven goed te leven. De Stranglers hebben daar een mooi liedje over geschreven, genaamd ‘No Mercy’. Jongeren staan vaak op het punt het veilige onbezorgde leven - als ze dat geluk tot nu toe hebben gehad - te verruilen voor het onderstaande couplet.
“Every day you're working like a slave
Sweating buckets hoping that you get it right
Will it be as tough tomorrow, have to wait and see
Life shows no mercy”
Wanneer we Jezus accepteren in ons leven betekent dat de bereidheid om zijn kruis op ons te nemen. Het kruis symboliseert voor mij confrontatie met het kwaad in ons eigen hart; het feit dat wij deel hebben aan een mensheid die de meest onschuldige Mens het meest heeft kunnen laten lijden. Toch accepteerde Jezus door zijn menswording niet alleen het lijden als de prijs van het bestaan, Hij oversteeg het. Hij liet zien dat de Lijdende Knecht namens de wereld leed, en de wereld daarmee naar een volgende stap geleidde.
Ik geloof dat dit grootse idee ons door de Bijbel als een spiegel wordt voorgehouden. De manier waarop wij moediger worden ten opzichte van het lijden in de wereld is niet door het te ontkennen, maar door onszelf vrijwillig ermee te confronteren. Daardoor vinden we ons doel.
Dit idee is veilig bewaard gebleven in de Bijbel. En het is dit idee dat jongeren willen horen. Ik denk dat veel jongeren ten diepste eerlijk willen leven, kijk maar naar de interesse voor duurzaamheid en fair trade. Maar door het vele lijden in de wereld twijfelen ze niet zelden aan hun potentiële impact. Dit kan worden verergerd doordat de kerk van oudsher vaker de zwaktes, dan de potentie van jongeren als uitgangspunt heeft genomen.
Jezus zelf begon met twaalf jongeren. Zijn mentorschap kan de kerk inspireren om de volgende generatie voor te bereiden op de volledige waarheid van het bestaan en ze eraan te herinneren dat hun idealen er wel degelijk toe doen. Dan komen ze vanzelf terug.